Mestiza
Dende as páxinas de Pintalabios Ana Cibeira reivindícase dúplice, híbrida e mestiza. Sobre dela “a tormenta de ser dúas:/ galega ou latina?/ da cámara ou da pluma?”.
Mais hai moitas outras fías neste tecido poroso e elástico que ganduxan os seus versos: a erótica do bico mordido, do beixo cinematográfico e a espada que fende o sexo dunha cincenta en chamas, serea punk que engulipa, devecida, os gochos velenarios do amante mariño. E tamén, xaora, a memoria solidaria coa traxedia cotiá que afoga os desfavorecidos, sexan estes tristes “espaldas mojadas” ou calquera outros oprimidos.
Ofidia, convulsa e inconformista, a Ana Cibeira de Pintalabios exhíbese “flor rara” dende os suxestivos collages que acompañan uns poemas nos que veste “nada lírica, seca de lama”, rompendo “a pel baixo terra”.
ARMANDO REQUEIXO
Primeira reseña que atopo de Pintalabios, xenial!!!
[unha fotiño miña da época labial!]
Ningún comentario:
Publicar un comentario