O outro día fomos ver "Fascinación" de Brian de Palma. Metémonos moito na peli e tamén nos rimos... Todo o que poda dicir é un spoiler, e todo o que seguramente poda analizar está dito... isto non é unha reseña. Así que só direi que se hai por aí algunha amante do "Vértigo" do Hitchcock que coma min aínda non vira esta película que corra ...
Y lo mejor es que aquí, ese parecido es la base de la historia. El director y Paul Schrader fueron a ver Vértigo
al cine juntos. Tras la película, decidieron hacer algo parecido pero
dándole una vuelta de tuerca a la historia. O más bien, llevándola por
otros derroteros, eliminándole ese elemento de cuento que tiene la
película de Hitchcock y bajándola al mundo real, al de los estafadores,
los empresarios sin escrúpulos y los rencores familiares.(Discotraxx.es)
Así, máis que unha homenaxe en canto ao contido a Hitchcock, o filme é unha obsesión en sí mesma por un xeito de narrar, por contar dende o soño, dar vida a unha idea te posúe... E neste caso concreto, a outro nivel, esta obra pasa tamén por outro xogo de espellos dentro e fóra da pantalla, como di a cita anterior.
A banda sonora feita por Bernard Herrmann, o mesmo compositor que traballaba para Hitchcock, pon a guinda da provocación que nos fai de Palma e Schrader.
A banda sonora feita por Bernard Herrmann, o mesmo compositor que traballaba para Hitchcock, pon a guinda da provocación que nos fai de Palma e Schrader.
Por moitos motivos, esta peli será un recurrente no meu imaxinario: o cemiterio, a obsesión do amor, o relato existencial traspadado pola maxia... cousas que non veñen a conto aquí, pero que si quero sinalar, por isto de que este post é público. Desfrutádea.
Ningún comentario:
Publicar un comentario