Puxen esta foto de cabeceira, que xa fixen fai un par de aniños, porque onte estiven la presentación da primeira novela , Tiempos gemelos, da miña amiga María Zaragoza e dende que lle anda rondando un proxecto precioso con forma de boneca na cabeza, as maniquís e ela para mí están endiañadamente unidas.
Falando da noite: facía anos que non ía a un evento con tanta xente. Non sei se foi polo Hotel Kafka, polo Gala, pola Asociación de escritores que lle axudou ¡a ela! a organizar o evento, en fin que quedei abraiada co xentío e a interese. Claro que ademáis da subterraneidade que frecuento, cecais ten que ver que fora unha presentación narrativa e non de poesía.
En todo caso o pouquiño que lin da novela de María, pareceume interesante: escrita dende unha distancia teatral e cunha linguaxe real, non botaba para atrás nin sequera a unha desertora da narrativa longa como son eu estes días.
Adiante nena, estabas reguapísima, ogallá e atope unha foto túa ó Mia Wallace para o album dos días violentos: ¡muuuua!; mentres, a de ficción:
Ningún comentario:
Publicar un comentario