Soñada ou lembrada

¡últimos collages!

Tarde de nenos

Non sei se alguén máis estará dacordo, pero eu vexo nas esculturas de Shary Boyle certas semellanzas cos meus collages... jejeje...

Bico pola incrible tarde sobredimensionada co novo Kramers Ergot 7, todo un regreso á tenra infancia...

Tntarei poñer outra foto onde se vexan as dimensións reais do libro; a ollo: 60x40 cms...// a Shary descubrina aquí...

Festivo traballo

[O obradoiro]

Paso a tarde collageando para conseguir uns cartiños para un cursiño que as corazón salvaxe estamos a preparar...

Aquí unha mostra dos marcapáxinas e mini collages que pronto venderemos...

cabeceira 1 de tantas

www.melaniepullen.com

¡BOAS

FESTAS!

¡Ruido incendiario!

Os meus amigos de Atomizador e Abominable futuro embárcanse nunha minixira este fin de semana coa que percorreran o norte... e entre as citas hai dúas galegas, unha en Vigo e outra na Coruña... estades todos avisados, por se queredes un pouco de ruido experimental e abrasador de conciencias...

Copio o textiño de afeite al perro e engado os carteis do evento vigués e xixonés...

Minigira de Atomizador junto a sus buenos amigos Abominable Futuro.
Estreno en directo de Atomizador tras sacar unos 50 cassettes por minuto el último año.
¡A partir del viernes!

-19 de diciembre - Atomizador + Abominable Futuro (pub Aurki, Abenduak 19 Ostirala, Bilbo, 20:00, 4 euros).
-20 de diciembre - Atomizador + Abominable Futuro + Penca Catalogue (Bola 8, 6 euros, 20:00, Xixón).
-21 de diciembre - Atomizador + Abominable Futuro (Casa das Atochas, 3 euros, A Coruña, 20:30).
-22 de diciembre - Atomizador + Abominable Futuro (Vigo, calle del Viso 67, cerca de Travesía de Vigo, gratis/apoyo).


www.aambulanciaa.blogspot.com
www.afeitealperro.blogspot.com
www.nodejarequesalvesestemundo.blogspot.com

Vítreas asasinas

As de corazón salvaxe acabamos de sacar a nova cinta de Humor vítreo, o grupo de collage improvisado que teño con Jose... ¡a felicidade! este sábado estivemos en vallekas gozando mentres nevaba... copio aquí o textiño no que explico o nacemento da vitriedade!!!

HUMOR VÍTREO formouse cando Jose e máis eu comezamos a falar dos collages que faciamos de pequenos con cancións favoritas. Chamounos a atención que ós dous se nos dera polo mesmo e quixemos xogar de grandes unha tarde de domingo... amantes do ruido (noise) decidimos usar discos como recursos de onde extraer os sons, pero tiñamos claro que desta volta non queríamos cachiños reconocibles, puros, senón que ós dous nos apeteceu mesturar apenas sons -e probar a distorsionalos, alongalos, enmudecelos, samplealos ... con delay... - para conseguir algo ruidoso, mixto, alborotado: un collage no que non se recoñecesen os materiais de orixe...
Para ver qué demo estabamos facendo grabámonos e así comezou unha longa serie de domingos experimentadores e entusiastas que deron lugar a HUMOR VÍTREO... No camiño fomos escoitando toda a plunderfonía que hai regada polo mundo, como chamou John Oswald a este facer collage ou montaxe musical a partir de discos ou grabacións xa existentes, ¡¡¡e nós quixemos bautizarnos como punkderfónicos!!!

Máis en corazón salvaxe...

Foto desbocada: Melanie Pullen

"Ahora me da más pena que haya muerto..."

http://nuestrashijasderegresoacasa.blogspot.com/

Non sei como comezou a cousa, pero de súpeto M estaba falándome de 2066 de Roberto Bolaño. Eu estoitaba á lectora entusiasmada e arrepiada a partes iguais e entón na miña cabeza uniuse unha historia anterior que me contara minutos antes (saindo coñeceu a unha muller que falaba sen parar de Ciudad Juárez) e dixen en alto CiudadJuárez. M. saltou da silla e pediume que por favor lle explicara que estaba a pasar aí porque dende que estaba metida na novela non paraba de oir ese nome e que todo “era” 2066. Humildemente conteille o pouquiño que eu sei (gracias á experiencia de montar un Benefit xunto con Belinda, María e Leslie e a impagable colaboración de Elena e dos grupos e persoas que se implicaron, xa que as dúas últimas, valentes voluntarias no 2006 en NHRC, quixeron levarlle a Marisela uns cartiños para a asociación). Pero M quedou de pedra, dicíndome que como na literatura e sobre a obra dun autor glorificado como Bolaño non se fala diso e todo se resume a poñer ó lado de Santa Teresa - a cidade do libro- “(trasunto de Ciudad Juárez)”... porque non hai crítica -que nós atopáramos- que fale do que supón que o autor se metera nesta bomba de reloxería ¡REAL!, punta do iceberg do noso odioso sistema, e todo o que conleva facer público un tema ignorado con ganas, silenciado dentro e fóra de México, normalizado… que falen da novela como se fose unha novela negra "deste novo Cortázar"...

Habería que repasar a crítica especializada, as reseñas das revistas, pero quén falará de feminicidio cando hai que dicir crime.

Pero por sorte onte coñecín a unha mexicana incrible, filósofa, inqueda e reactiva que está traballar para darlle Nome ó que alí pasa : “para cambiar algo primero hay que nombrarlo”, dime.

Voume á cama esperanzada, cun sorriso brillante. ¡Gracias, S.!

F E M I N I C I D I O

contracapa do libro

INFORMACIÓN DIRECTA, AXUDA E SINATURAS / FIRMAS: www.mujeresdejuárez.org

LAZOS: http://www.mujeresdejuarez.org/enlaces.htm

Elexir o nome propio: Sayak

Un textiño da miña feliz lectura neste día libre...

Nací un jueves. Nazco todos los días.

Ya he aprendido a guardar secretos.
No diré que me tiño el pelo con sangre.
No diré que la recolecto de las heridas, de las
comisuras de los labios reventados, del flujo menstrual.
La recolecto y me pinto el pelo, desde hace mucho
tiempo.

Tú lo sabes, una medusa necesita alimentar a sus serpientes.


Valencia Triana, Margarita-Sayak, Jueves Fausto, La Línea.Ediciones de la Esquina, Tijuana, 2004


esta foto é un fotograma dunha peliculiña de Pipilotti Rist

Pílulas de verbas para o esquezo

De que falamos cando falamos de Plath, realmente Elena Medel na súa reseña á edición completa da súa poesía en "Poesía digital" (boletín que recomendo rotundamente) dá no cravo fiando a súa crítica co tema pendente de enxugar á morta, porque ¿como lela sen partir do reflexo desfigurado, o rumor, as versións? Hai que tentalo, claro que si, aló imos...

Xogando coa enfermidade

Quería colaborar a todo meter co colectivo RENDERÉN pero estiven ata o último día matinando qué me suxería a min "a falacia da sustentabilidade"; laiaba polo anterior tema -segundo eu- "a civilización enferma" porque de seguido me viña á cabeza un collage ben figurativo, cheo de caras con fouciños de animais, ou con estraños rasgos rasgados dos que só quedaba unha pel dada a volta e embaixo aparecían manchas doorosas, purgantes, supuradoras... orgánicas ou derramadas escenas habituais na nosa sociedade mais enfermizas...imaxinaba eu detalle a detalle tales enxendros e pensaba nalgo ben limpo para a sustentabilidade naufragada... E cal foi a miña sorpresa cando enviei o domingo este colaxe que vos mostro e me dixeron que ¡¡¡o tema era o outro, o que eu morría por materializar nunha imaxe, a civilización enferma!!!

Dende aquí quero loar a apertura de miras, a visión, o cariño e a profesionalidade dende o que traballa Renderén, pois como publicación anarquista non se queda nunha interpretación gastada, anacrónica e gris- por moito que a publicación non sexa en cor é pura liberdade o que se respira nas súas páxinas- , senón que dende a arte quere que repensemos os conceptos do duro xogo entre o poder e a sociedade. Así, ó contrario que moitos colectivos anarquistas - pronto concretarei!- acepta estéticas non recoñecidas pola tradición da arte politizada, que non política, nin se asusta de certas apostas alonxadas estéticamente do branco e negro suxo e con letras de CRASS-por sorte!-* habituais.

G R A C I A S, Renderén meus!!!

[Recomendacións para desprexuizarse: GEE VAUCHER (e aquí e e aquí), UNIÓN LIBRE e OLGA NOVO]

*¡o grupo anarcopunk máis incrible do mundo!

Maxia negra

[Ana Mendieta]

Angélica Liddell escribe a diario aquí: www.miputaperrera.blogspot.com

Entusiasmada estou.¡Que sorte temos: unha parte máis da súa obra revulsiva agora en forma de diario inmediato!

Escollo isto que ilustra perfectamente o meu durísimo día de hoxe:  "Los intereses sustituyen al amor, a la inteligencia y a la bondad". Merda, merda, merda por todas partes, ruindade, absurdeces, nada. E ante iso, a beleza e sobre todo a paixón pola vida. Si. Mañá será un día fermosísimo.

Disparando beleza

Antes o matizaba, agora estou totalmente dacordo con YC, sobre todo se miro cara adentro:

"[...] E pode que peque de inxenua, pero sempre tendo a refugar os principios "carencialistas" e os procesos defectivos, quero dicir, os que se definen substancialmente arredor daquilo do que carecen (como "certo" feminismo, como certas actitudes de "resistencia" cultural xa tan obsoletas); semellan salientar precisamente aquilo do que adoecen, e resultan impertinentes de puro derrotismo."

Palabras extraídas desta entrevista fai un ano en Galicia-hoxe.

"SOY 1 EXTRANJERO PARA DIOS/ PARA LA POLICÍA/ PARA MÍ MISMO"

ESCRITO EN LAS COSTILLAS VOLADORAS DE MI SLEEPING BAG

Importa tanto / la manera de sacudir las botas

las muecas-sube & baja / las cosquillas agridulces que le provocas

al paisaje

tu risa de cascada antes & después

& aun durante 1 crucigrama – autostop /1 chiquilín golpeado

que hayas resorteado tus sentidos & tu piel

cruzado muros o miradas que aún no saben del placer de verse

radiografiadas con las manos en la masa

Importa tanto tu respuesta-resplandor / tu navajazo-pintarrayas

la cumbiahorizontal / el kamasutracaudaloso

que comiences a silbar

apenas palpes tan en ti / tan en los otros

tu descompostura: su lesión

el chirrido de las lágrimas nadando en la sartén / eléctrico sartén /

donde te escapas o te fríes.

MARIO SANTIAGO PAPASQUIARO

Guzán, Raul & López, Rebeca (eds.), Jeta de santo. Antología poética 1974 – 1997. Mario Santiago Papasquiaro, Fondo de Cultura Económica, México D.F., 2008

Poema manuscrito por Mario Santiago Papasquiaro (collino do blog: www.literaturaylibres.blogspot.com; o pé da imaxe orixinal é "cedido cuatemente por el cuate Bruno Montané K.").

Neve sangrada



Añadir leyenda

Os lectores galegos temos a sorte de que sexa o interesante Xoán Abeleira o que traduza a súa poesía completa ó castelán; ó menos eu, estou á espera da edición correspondente na nosa lingua (jiji!), pero mentres -e continuando o número adicado á millor poeta do mundo fai un par de anos- a REVISTA DAS LETRAS do noso único diario en galego, publicou fai unhas semanas este monográfico adicado a ela:

SYLVIA PLATH

Con espiñas

(doble click na imaxe abre a reseña)

"Traje conmigo a Francia mi precioso pañuelo. Como un estandarte que hubiera hecho muchas campañas, sus colores ahora están apagados.

Es ahora cuando lo encuentro más hermoso. Está acribillado de agujeros mi pañuelo. No fueron las balas las que lo llenaron de estrellas, sino mi primer cigarrillo, aquel prodigioso día en el que, con mano torpe, enrollé el tabaco que un ruso me dió".

ELINA, ODETTE, Sin flores ni coronas, Periférica, Cáceres, 2008. [Postfacio de Silvie Jedynek]

Capas de ozono

Ás veces é necesario ver os entresixos editoriais para lembrar que custa moito facer as cousas, pero non só a unha mesma, e que hai que seguir; e tamén que o millor é o camiño e as persoas que atopamos nel, a pesares do durísimo que é lidiar entre nós na invisíbel liña do traballo artístico no que o persoal e o material (¡digamos, en vez de profesional!)se mesturan dando lugar a cócteles explosivos...

Digo todo isto pola reseñiña que Arnau, do fermoso e poderoso selo OZONO KIDS (do que vos recomendo en primeiro lugar ó galego MIGUEL PRADO, a súa "máscara de sangre" é imprescindible*) fixo sobre o proceso de sacar á luz o disco dos meus amigos ENSALADILLA RUSA, ese marabilloso grupo ó que non cheguei a ver en vivo e que vos aseguro que é un dos tres desexos da miña lámpara marabillosa...¡jijiji!

¡Hai que seguir e con ganas!

*Máscara de sangue distribuíao tamén o incrible colectivo ARTO ARTIAN, agora mesmo está esgotado, pero pode baixarse da páxina do propio Miguel Prado!!!

A páxina rusa: http://www.ensaladillarusa.es.vg/

Lóstrego de testosterona

De Lightning Bolt me flipa en primeiro lugar que toquen entre a xente, non fronte á xente , nin para a xente.

A música é pura enerxía que enxordece e altera. O sábado, para o meu gusto, estiveron too much hevirulos, pero paga a pena ver unha proposta tan radical, intensa, absulotamentelibre e apaixoada fóra do circuito do punk ibérico... (qué envexa que haxa, neste caso que houbera, sitios como FORT THUNDER -okupa creativa da que formaban parte, xunto con moitas outras/os artistas en Providence- fóra das nosas fronteiras...)

Ademáis o hiperactivo BRIAN CHIPPENDALE é un debuxante alucinante e alucinado ó que de verdade perseguir...

Enriba da miña mesa, un documental emprestado que vai de xira con eles e parece que é incrible: THE POWER OF SALAD & MILKSHAKES, ¡xa vos contarei!

¡Recomendo que lle botedes unha ollada ás fotos da okupa, unha pasada!
Aquí, tres de mostra...

Illas de tinta

Estes días está TOMÁS SEGOVIA dando un taller de "artesanía poética" na Residencia de Estudiantes* en Madrid e esta noite tivemos a sorte íntima de desfrutar del en Arrebato, unha librería que chama a atención por ser de segunda man , pero ó meu parecer con criterio; ademais non sei se está especializada en poesía ¡ou simplente é que a coidan con entusiasmo! Boa mostra disto é o FESTIVAL POETAS POR KM2 que organizan cada ano, un maratón que celebra o xénero en vivo interdisciplinariamente (¡e eu tiven a sorte de participar nel no 2006 xunto con Elena Medel, ela texto e eu imaxe&son!). Por se isto fora pouco, teñen especial importancia na libreria as editoras pequenas e independentes, e aquí sí existen a autoedición e os fanzines. Todo un luxo de contexto para saborear os poemas de Tomás Segovia.

Esta inmovilidad de ojos atónitos / y postrado lenguaje / que me encadena a estar presente / en la ausencia de mí / a esta sombría suspensión de mi latir difunto / le pregunto / si he de morir sin haberme lavado / de tanta sucia soledad errática / y qué sol me podrá secar un día / de aquellas cavernosas aguas pútridas / donde he chapoteado tanto / mirando tiritar la vida / desfigurada por la llaga obscena / del amor omitido»

Tomás Segovia

*Segredo a voces: Elena Medel asistía coma min ;)

¡Noite pecha e suorosa! ¡ja!

SUDOR, eléctricidade pura, como sempre (substituíndo a NO FUCKER, que non puideron voar); SILLA ELÉCTRICA entregados; e CRIMEN DE ESTADO, apaixoadísimos... é o resultado de unha noite SÓLO PARA PUNKS, jeje, é broma, uso o bonito nome co que Jorge acaba de bautizar ó seu novo selo: ¡Benvido!

¡Aquí as veloces SILLA ELÉCTRICA!

Planeta negro

dobre click na imaxe deixa ler a reseña!


Unha compañeira de viaxe poética (Transgeneración 1.0., Málaga, 2007), Carmen López, ten un novo libro e atópoa por casualidade nunha revista no traballo. Aquí está a reseña (creo que o dobleclick a agranda e a deixa ler) e un poema seu, que collín da súa páxina e que me chifla! Noraboísma, Carmen, ¡que ganas de felicitarte en persoa!

In media res

Hoy debería ser jueves
perfecta mitad de la semana
o un espléndido mayo
casi pasando el ecuador
y yo debería tener quince años
en mitad de la pura vida
pero a los treinta sabré
que a la entera muerte nada le importan
las medias tintas
ni las medias ocres sin calor para el verano
ni la medianeza de un locus amoenus
interrogado millares de veces en toda la tierra
porque siempre brilla como una exclamación
en mitad del espacio
aunque aún no he comprendido
qué es el infinito o qué significa la eternidad
cuando doy vueltas al café de la mañana
y el azúcar se derrama sobre la mesa negra
como astros diminutos en mitad del universo.

 

Noite pecha

Onte noite divertidísima de harcore (es punk radikal, jeje!) na CSO El cierre !!! Os meus favoritos, Sudor, pero Depósito de cadáveres tamén me fliparon.



E o mércores as magníficas Silla eléctrica, os esperados No fucker e os anarcobarceloneses Crimen de estado. !!!

¡¡¡Gracias Jorge por recomendarnos CONDENADA, xa son as miñas favoritas!!! Forza chicana!!!
¡Podedes escoitalas aquí!

O amor

Desexo

"El 'collage", dijo una vez Ernst parafraseando a Freud,

"es la satisfacción de un deseo"

Estrella de Diego

O corpo desaloxado

Levo uns días coa cabeza soterrada nos libros de Miriam Reyes. O motivo, unha reseña que pronto verá a luz nunha revista que aínda descoñezo , pero cuxa editora respeto, e moito.

É incrible como esta poeta dende (ben, cecais non o primeiro verso publicado) pero si dende o primeiro paso en firme dado en forma de libro, xa ten a voz que é ela e o pulso firme da que invita...

Estou entusiasmada. Penso que medrei: cando collín Espejo negro por primeira vez tiven que lelo cunha soa man, e non no sentido que estades pensando; de verdade que agarraba o libro de pé e no ar e coa outra man por veces me collía a fronte e por veces me apoiaba na parede que a cegas buscaba. Doíame. Agora tamén, pero doutra forma. É como se me puidera meter dentro, na súa pel, e despois sair e ser eu mesma, aínda que dorida, zarandeada, con nauseas, si, pero ó fin eu. Agora podo ler.

Non sei se me entendedes.

Coñezo a moita xente devota da literatura á que non lle ten pasado.

Pero ben, quérovos recomendar non só as súas verbas, a súa páxina, o seu rastro... senón tamén unha entrevista en Nosotras en el mundo (xunto con Laura freixas) deliciosa... e tamén a súa ultimísima poética que temos a sorte de degustar xa que aparece no catálogo do encontro "Femigrama" que se está desenrolando estes días de Novembro. ¡Quedades en boa compaña!

[Fotos: a xenial e novísima suicida Francesca Woodman]

 

 

"[...] e iso é o que quero para min, unha vida e uns desexos autoxestionados [...]"

Hoxe unha amiguísima miña envioume unha carta preciosa sobre unha conversa que tiñamos que rematar, sobre o noso andar funambulista pola vida... as súas verbas son espelliños que quentan con só mirarse neles:

"E si que creo nunha loita concreta, real e explícita, colectiva. Do mesmo xeito que creo na acción individual cada día, na vida pequena de cada unha, nas relacións persoais, amorosas, familiares, laborais… en intentar buscar recursos e vías creativas para que as nosas vidas sexan propias e novas, distintas do que pretende impoñerse e xa é normativo/normal."