mércores, 31 de agosto de 2011

O día que todo cambiou


[Homenaxe 15M]


Cómo namorarse sen coñecela case



A lo mejor estaba despierta, pero pasó.
Soñé que en medio de un concierto de Atomizador saltabas al escenario y gritabas ¡Atomizador no existe, soy yo! Y volvía el revuelo Milkyway y salías en todas las portadas quitándote una máscara/cabeza con el rostro de Josejosé.



[foto miña, supersoño, S.S]

Húmido verao




(...) había formado este último con flores silvestres y hermosas hojas recogidas con mis propias manos enguantadas en un paso de la montaña, al amanecer (durante aquella semana fatal apenas dormí).
NABOKOV, Lolita



[fotos miñas a outras imaxes positivadas]


Obssesed


Lolita, Lolita, Lolita, Lolita, Lolita, Lolita, Lolita, Lolita. Linotipista: repítalo una y otra vez, hasta llenar la página.

 NABOKOV, Lolita.


[1, fotoroubo; 2, autorretrato disfraz]
 

"Só é cuestión de tempo" A.



martes, 30 de agosto de 2011

Inspección



Inspeccionamos rápidamente unha mesa de caoba con un frutero en el centro que sólo contenía el hueso, todavía brillante, de una ciruela.


NABOKOV, Lolita.
`

[foto miña]

luns, 29 de agosto de 2011

Xelatinosas


Mi único reparo contra la naturaleza era que no podía volver del revés a Lolita y aplicar mis labios voraces a su joven matriz, a su desconocido corazón, a su hígado nacarado, a sus pulmones, de textura semejante a la de los gelatinosos racimos de huevos de los calamares, a sus graciosos riñones gemelos.


NABOKOV, Vladimir (1955), Lolita, Anagrama, Barcelona, 2009



[xemelgas de xelatina este verán, fotos]

venres, 26 de agosto de 2011

Fruta loca, video poesía

Poesía Galega.org, interesante portal onde os haxa, grandísimo arquivo da nosa poesía, tivo a ben subir a miña Fruta Loca, que presentei no Translittera (2005) organizado por Rafa Xaneiro en varias cidades e vilas galegas.
Aquí vola deixo para que a poidades desfrutar!
(tedes que ir ao link que enlazo na ficha de embaixo)


 Marguerite Duras Brigada
Fruta Loca
2004
Compostela - Madrid 



mércores, 24 de agosto de 2011

Os últimos poetas


When the revolution comes

When the revolution comes
When the revolution comes some of us will probably catch it on TV, with chicken hanging from our mouths. You'll know its revolution cause there won't be no commercials
When the revolution comes
When the revolution comes
Preacher pimps are gonna split the scene with the communion wine stuck in their back pockets
Faggots won�t be so funny then and all the junkies will quit their noddin� and wake up When the revolution comes


When the revolution comes
Transit cops will be crushed by the trains after losing their guns and blood will run through the streets of Harlem drowning anything without substance


When the revolution comes
When the revolution comes
When the revolution comes
Our pearly white teeth froth the mouths that speak of revolution without reverence
The cost of revolution is 360 degrees understand the cycle that never ends
Understand the beginning to be the end and nothing is in between but space and time that I make or you make to relate or not to relate to the world outside my mind your mind. Speak not of revolution until you are willing to eat rats to survive


When the revolution comes
When the revolution comes
When the revolution comes; guns and rifles will be taking the place of poems and essays. Black cultural centers will forts supplying the revolutionaries with food and arms when the revolution comes


When the revolution comes
White death will froth the walls of museums and churches breaking the lies that enslaved our mothers when the revolution comes


When the revolution comes
Jesus Christ is gonna be standing on the corner of Lennox Ave and 125th St trying to catch the first gypsy cab out of Harlem, when the revolution comes


When the revolution comes
Jew merchants will give away motza balls and gifilka fish to anyone they see with afros. Frank Shieffin will give away the Apollo to the first person he sees wearing a blue dashiki, when the revolution comes


When the revolution comes afros gone be trying to straighten their heads and straightened heads gone be tryin to wear afros


When the revolution comes
When the revolution comes
When the revolution comes
But until then you know and I know niggers will party and bullshit and party and bullshit and party and bullshit and party and bullshit and party...


A revolución non será televisada ou Eles non che van dicir que nos pegan sen motivo




Violencia selectiva (ollade como pasan tranquilamente a carón dos da mochila JMJ cando neste contexto o mellor que podes facer é desaparecer por arte de maxia e non estar diante deles -ata o de agora levaban por diante a quen se puxera, parece que estes días tiñan unha mochileira excepción) e logo din a este, a este... o rapaz de branco alucina, prensa pensaba que o protexía...! só a mochiliña funciona de amuleto, ups, quero dicir de divina protección!!!)

e esta xornalista non sei como puido gravar isto, pero mellor para ela... miña nai!

este video e outros moitos de "protexidos contra cheirentos" dan un baixón tremendo... aló eles e a súa estraña idea da solidariedade...

"Verán suxo a estalar" AC


[Versiño do título, meu, estes, Vicente Aleixandre]

Looking for nobody



[verso, Aleixandre; foto, miña]

¡Esa chistera da que sae todo, guau...!

a punta da... 
ole! esas forzas da inseguridade cidadá! -como as chama m.-, que ben faladas e que cumpridoras!!!


hai que asubiar, asubiar máis!

"cómo no ser pastosa, amigos, adhesiva" BGF

(...)

a mí llamadme bosque o mantra o abdomen,
llamadme espesamente caldo denso poemario:

cómo no ser pastosa, amigos, adhesiva
goteando en cada línea municipios ríos babas,

en la que por la, en la que por la, esto no explica
cómo se hieren las muchachas al ser locas primavera.

(...)


Berta GARCÍA FAET




Nunca te fíes dalguén que se pon luvas mirándote fixamente e non é para facerche algo sucio




Yo: ¿Me puede explicar por qué me identifica, por favor?
Policía nacional: Porque está usted en un evento que no es de su filiación.

Yo: ¿Cómo?
Policía nacional: Esto es de la juventud del papa y usted no pertenece a ella.

Yo: ¿Me puede dar su número de placa, por favor?
Policía nacional: No. Estoy haciendo mi trabajo. Te lo daría si te pegara, pero ahora mismo estoy haciendo bien mi trabajo.

[by teclista]


martes, 23 de agosto de 2011

Pulo azul tinta



Andaba o outro día vendo por segunda vez o bonito documental sobre o cómic norteamericando Comic Book Confidential e flipando coa queimada de comics en plan inquisición que fixeron nos anos 50 nos EEUU. Cómics inmoráis, cómics sexuais, cómics criminais, as "comiquitas" eran a arte popular, o ocio cotiá xunto co cine. Grandes e pequenxs desfrutaban desta arte que se foi soltando ata expresar o máis vil do ser humano e o noso morbo por estas ocultas artes... como se fosen un demo do que fuxir, unha influencia grandísima, os tebeos foron regulados por psicólogos infantís primeiro dende as -xa- pesadísimas tertulias televisivas e por un comité regulador e censor, despois...
pois ben, vendo todo isto pensaba eu que realmente a arte transgresora si da ás e si que da fe e si que empodera. A ficción é a que nos fai ás veces non só de colo, refuxío, cova, identificación monstruosa frente ao social homoxéneo, senón que nos axuda a ser máis activas, sair a rúa, vestirnos e desvestirnos estéticamente como nos nosos soños, nas nosas fantasías... eu "críame" Tifoidea, cando lía esta historia, e a miña mellor amiga daquela era a dama das cadeas, vingadora feminista... ai, que vinte anos tan feros... qué postadolescencia azul, chévere... E hoxe atopo a Helen Gorril transgredindo a herencia cultural que nos vén da relixión e atopo o retrato dela, a miña S., daquela... nunca se sabe onde van rematar as nosas imaxes e como, de que xeito, a nós voltarán...


Máis Gorril e a serie completa, aquí.




[A primeira foto á mensaxe e a orixinal dentro da sms miñas!]

domingo, 14 de agosto de 2011

Badlands Spirit!

Sempre que volvo, perségueme o espírito destas malas terras...




[fotos miñas, videos pelis (Malas tierras e Amor a quemarropa)]

Malas terras

Mido a minha roulotte en pasos, mentalmente.30 metros cadrados fronte aos dous ferrados de herdeira que me prometen.Non asinarei ningunha escritura a medias,nin darei froito. Serei unha àrbore centenaria que perviva nun poema, ou na tarde dunha nena que sonhe co mesmo:un ventre libre,co pelo dela,cos nosos nomes de guerrilla gravados na areia.

sábado, 13 de agosto de 2011

A destruccion ou o amor

Suor.Indecision.O meu desexo vese tensado no outro extremo.DIlema:a destruccion ou o amor.Ninguen enriba do fio.Nin publico que me tente,alente.Aqui no campo dunha cidade de provincias-e uso a expresion porque me flipa,non porque mo crea-estou soa co meu desxeo.Na outra beira Humbert Humbert desafia co seu saber tirar sereno.Tinta precisa,gume do inferno,delicado e obsceno espera cotenudo como o monstro que me fai a guardia laboral.Os dous son cultos.Perfumados.E tolamente sexuados no seu comportamento.POr iso a min me enferma unha ninfula con carne de cireixa. Porcelana,peso,dispepsia.Todo morde neste tira e afrouxa dia tras dia co morboso heroe desta miseria.
P


(non hai tildes nin outras marcas ortograficas polo aparello mini no q escrevo)

martes, 9 de agosto de 2011

Quen treme...

Non sei que pensaredes vós, pero a min este video máis que mágoa, dame pracer... ;D


***

Xa están aquíii!


De onde non hai, non se pode sacar


Comunicado sobre la caracterización de las personas detenidas tras las cargas policiales ante el Ministerio del Interior
 7 agosto, 2011
Comunicado consensuado en la Asamblea General de Sol del 7 de agosto de 2011


Nos preguntamos cuál es el motivo por el que se hace referencia a estos datos. ¿Quiere decir la señora Carrión que quienes han cumplido condena no tienen derecho a participar en movimientos ciudadanos? ¿O a circular por la vía pública? ¿Quieren las fuentes policiales establecer alguna relación entre ser extranjero y ser delincuente? Nos preguntamos, en suma, qué opina la señora Carrión de la reinserción (uno de los principios del derecho penal español) y las fuentes policiales de la convivencia multicultural.
La comunicación de estos datos por parte de las autoridades competentes ha suscitado la publicación de numerosos artículos en ciertos tabloides. En algunos de ellos se asegura que varios de los detenidos son los instigadores del Movimiento 15M en las redes sociales. Con ello muestran, una vez más, su absoluto desconocimiento acerca de en qué consiste un movimiento horizontal, asambleario y espontáneo que carece de líderes. Muestran, una vez más, su absoluta incomprensión de la forma en que el 15M toma decisiones colectivas y las difunde por internet y otras redes de manera descentralizada y rizomática. Y muestran, también, su afán de manipulación de lo que está ocurriendo.

La comisión de Difusión en Red de Acampada Sol continúa funcionando de manera abierta y horizontal difundiendo por redes sociales y páginas web las convocatorias que se deciden en las asambleas de Sol y la información que generan las comisiones y grupos de trabajo. Su próxima asamblea es el miércoles 10 de agosto a las 20h en la Puerta del Sol. Para asistir no hace falta presentar pasaporte ni certificado de antecendentes penales (como en ninguna otra de las asambleas o acciones de este movimiento).

No tenemos miedo.


 
 
 
*Actualidade da asamblea do domingo

luns, 8 de agosto de 2011

Estado policial ou Estado de excepción

Podemos permitir que o gorberno ao seu antollo, cando nada máis pasa que que a xente se manifeste, e que a xente tivera un punto de información nunha praza, que mandaron recoller fai tres madrugadas e sen opoñer resistencia se recolleu, podemos permitir que nunha situación tan normal, como unhas protestas que duran meses debido ao malo goberno, á corrupción e manipulación das leis constitucionais unha e outra vez durante anos, podemos permitir que por algo así se declare estado de excepción  (polo menos na práctica) e teñamos que renunciar -legalmente?- ao noso dereito de libre circulación? que farán entón nas situacións extremas (reais)?
Isto non é o que Votades!
Á rúa, xa!
Así estivo a praza pechada dende as sete da tarde o mércores e o xoves (o xoves cos golpes incluídos que nos deron  cando a manifestación deixou a praza tomada pola policía e pechada, e baixou ao ministerio do interior... claro que era moita menos xente, non había testigos e era de noite).
Non debemos esquecer tampouco que hai unha asociación de comerciantes que pediu explícitamente MANO DURA co 15M, así que eu polo menos non vou mercar aí -todo o que poida, tampouco me vou volver tola e seguro que noutras cidades caio, pero vou tentalo-. Aquí tedes a lista!
Sobre isto, cústame crer que os bares que nos deixaban ir ao baño, etc. ... durante a acamapada de Maio e Xuño asinaran isto, así que investigarei falando coa xente traballadora cando pasemos por aló (asinaron os seus xefes? obrigáronnos a asinar, é unha demanda da asociación á que como socio non te podes opoñer?).

Reacción!
Ista é a cidade? a sociedade? a democracia? o sistema que queremos?
Eu teño clarísimo que non. Non quero terror cando nada pasa. Non quero ter medo, cando nada fixen. Quero ir en metro á nosa praza. Quero manifestarme no meu dereito, quero estar informada do que outras fan. Quero que se respete que podemos contestar aos gobernos cando nola están xogando. Todo isto queremos, algo que xa se supón que temos. Algo que está asinadísimo, pero que se pasan polo forro unha e outra vez.

*

E contra a suspensión da libre circulación do metro (forma parte do mesmo dereito de libre circulación), podedes e debemos reclamar. É a primeira vez ademáis que vivo un parón de metro sen explicación, ata aquí cren que poden chegar: facer o que queiran e sen explicar.
Aquí para reclamar ó metro, devólven o importe das viaxes que non vos permitiron facer ademáis!


Boa semaniña! descansade moito que a praza xa é nosa, a xente volve traballar a reo e en Setembro precisamos estar sanas e fortes para seguir traballando, nun sistema máis xusto, unhas leis que non lles permitan o fraude, o roubo e a manipulación electoral. E a Violencia contra ós cidadáns! muaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Érguedevos xa, iste é o momento!




[Foto: Israel indignada - A nova aquí ]

Pouco que perder (material), moita formación e moi bo lombo, iso somos nós.
Qué tedes vós? Qué tedes que perder, a nós: mano de obra barata, bocas pechadas, cegueira conxénita?
A ver cómo arranxades isto! Tedes un marrón!!!
Viva Israel, bravo!





E o 17 de Setembro comeza a acampadaWallStreet, uau! todxs ás bolsas do mundo!


domingo, 7 de agosto de 2011

Ramón, nin esquecemento nin perdón

Onte, algunhas persoas manifestáronse en callao e despois en sol contra o silenzo sobre a morte de Ramón Barrios Serrano. Grazas a eles puiden enteirarme de todo isto -as escuras tramas que acontecen nos centros de menores-, e é ben semellante ao que ocorre nos psiquiátricos. De novo o sistema podrido, absurdo, represor no lugar de darnos armas para traballarnos a nós mesmas. Cárceres, CIES, Centros de menores, psiquiátricos. Que sociedade é esta? Odio á diferencia e ausencia de recursos: castigo, apenas. Puag.
Dende aquí un alento á familia de Ramón para seguir...


"Plaza tomada"

Para mí el momento más emocionante fue cuando estábamos 15.000 personas delante del Ministerio del Interior (donde ayer nos pegaron a 20 de nosotras, nos detuvieron y nos persiguieron por calles aledañas por si conseguían alguna detención extra...) e hicimos el minuto de silencio. Me parece increíble que 15.000 personas permanezcan en silencio, que nadie lo rompa y que se oiga el pipipi... del semáforo para lxs ciegsxs, increíble! A.






Lo que más me ofende es que han arrancado del suelo la placa de piedra que decía "DORMÍAMOS, DESPERTAMOS / PLAZA TOMADA" - es como si yo entrara en sus portales con una patada en la puerta a la que tengo derecho (ilegítimo) pero además arrancara sus nombres del buzón - ¿quién se han creído que son? ¿de quién es la plaza? Los que desalojan, siempre lo digo sin sentimentalismo, no tienen corazón; tampoco nombre, como se ve; no son de ley.  MARÍA SALGADO

Tranqui, María, mira e desfruta -entrada por C/Alcalá- , xa estamoooooossssssssss aquí...!




Info dun medio alemán, audio clickando no titular co altafalante pequerrecho!

Nada é sagrado ou Ximnasia mental



Ninguna idea es inaceptable, ni siquiera la más aberrante o aborrecible. No hay idea, ni declaración, ni creencia que tenga que librarse de la crítica, del escarnio, del ridículo. VANEIGEM



[fotoroubo a fyf, como sempre!]

Resistencia e Pracer, again and again!

Chégame un convite dunha boa amiga para participar dun cadáver esquisito sobre mulleres de/en carne viva. O texto, a reflexión o pistoletazo de saída é feminista, bonito, empoderador, e tamén hai un parágrafo no texto no que se chega a dicir que non é un proxecto feminista. Sempre, dende noviña, me chamou a atención o rauda que está a xente a dicir a palabra mulleres (e polo xeral prefiren o feo "muller") e o odio que lle teñen á verba feminismo. Chámame a atención porque cando eu me enteirei na adolescencia que había un movemento de liberación sexual na historia, o que me cautivou non foi que as súas intergrantes foran mulleres, senón a súa condición de luita. Como cando descubrin o ecoloxismo e o pacifismo, e sobre todo o anarquismo, o que me seduxo foi o seu carácter real, isto é, moita xente, moitos anos antes ca min, séculos!, sabía o que eu sentía e o materializaron e se organizaron para facelo real e reivindicar os dereitos que lles faltaban, para erguer a voz, para comunicarse e avanzar... si, iso foi o primeiro, claro que de seguida recoñecín que todo o que dicían era o que pensara eu de sempre! así que claro que a identificación foi amor, reflexo, paixón. Pero por iso aínda me chama máis a atención que a xente teña terror á palabra, e medo a usala na rúa, ás belísimas pintadas, á ilusión de traballarmos xuntas -no textiño se identifica feminismo con separatismo- (ninguén lle pecha as portas aos rapaces, pero cantas veces veñen poñernos no noso sitio cando estamos traballando... pero se veñen currar connosco benvidos son, como xa o está sendo!) á expresión radical (de raíz) do que sentimos, sabemos...




Engado aquí a foto-aviso sobre o medo á feminidade, porque tamén da outra beira, a da luita queer se nos esquence a misoxinia dos lentes do mundo. Renunciar quereremos renunciar á performatividade da feminidade (eu non!) pero nunha desas se nos vai... e rematamos negando todo o que se asocia simbólicamente a nosoutras, coidado! que cada unha faga o que lle pete, pero isto está aí!

Gloria Steinem - House Party Video from Outrageous Acts on Vimeo.



[foto roubo ao Life Magazine do 1965 a través de fp de Gloria Steinem declarando os seus principios! e a fuckyeahfemmes]

En queroseno* se va nuestro dinero!

NON TEMOS XEFA
NON TEMOS INDIFERENCIA
NON TEMOS CASCO
NON TEMOS ESCUDO
NON TEMOS PORRA
NON TEMOS BALAS DE GOMA
NON TEMOS PISTOLA
NON TEMOS MEDO.
NON TEMOS DESPACHO
NON TEMOS PRIMAS
NON TEMOS AFORROS
NON TEMOS SECRETARIA(S)
NON TEMOS SERVICIO
NON TEMOS COCHE(S)
NON TEMOS CHALETS (algunha si)
NON TEMOS VACACIÓNS PAGAS
NON TEMOS SACO SEN FONDO
NON TEMOS MEDO.
NON TEMOS LIBERDADE DE EXPRESIÓN
NON TEMOS LIBERDADE DE MOVEMENTO
NON TEMOS PRAZAS
NON TEMOS PARQUES
NON TEMOS GANAS DE FAMILIA
NON TEMOS XOIAS
NON TEMOS O CEREBRO FRITO
NON TEMOS HELICÓPTERO (aínda que o pagas co noso)
NON TEMOS MEDO


Queroseno dos helicóperos que vixían xs cidadá(n)s día e noite. Para que? para o público invitado ao que teñen que convencer do malísimas que somos!
Aí están, queimando os cartiños de todos os que mirades a televisión hipnotizados polo seu espectacular despliegue de medios! xente, salide á rúa. Botade un baile ao ritmo das hélices! Deconstruíde, desfacede o espectáculo, que nos está costando un riñón!

ito, ito, ito, que caiga el pajarito!
Semellan estes tamén queimar os cartos, será que cando non son propios non doen? e que cando non hai paradura, porque podes seguir pedindo e roubando a estes tontainas que somos, da gustiño e pracer? será, será, será algodiso, verdade?


[e qué dicir xa dos impresentables cataláns que optan por entrar ao traballo (ejem) neste medio de transporte por medo... jajaja, quen ten medo? de que? quen se esconde, non é por algo?]



[terán que acabar vivindo, Políticos(e os seus xefes os banqueiros) e Policías, niste hoteliño improvisado? merecer ben o merecen, ea!]

Paus e flores

[sobre o venres]



Volvemos abrazar SOL
Xa na praza

Se achegas a orella a diversos grupiños podes oir contos dos maiores. Contan como eles corrían nas manifestacións, como se organizaban, o medo que tiñan. Entusiasmadxs están na rúa, e nas distintas asambleas de cada comisión collen o megáfono; lxs niñxs a la calle, berra algunha, que temos e teñen medo a todo. Onde están os rapaces, os xogos nas prazas, a vida na rúa!
Cando regreso á casa polo meu barrio hai moi pouca xente nos bares e penso, si, agosto é, pero moitas das que estaríamos aquí, estamos no sol (no noso día a día e nestas noites de luz chea!) porque como dicía unha pancarta da mani do domingo das marchas: QUEJARSE EN EL BAR, NO SIRVE DE NADA! e de súpeto un grupo que está á porta dun bar, na rúa, comeza a rir e falar alto e a cantar: vuestra crisis no la pagamos!!! JAJAJAJA! que guai, que guai ;)D
Bo domingo, amigxs! que brilla, brilla o sol!






[as miñas fotos da volta á praza]

Que pasou a noite do 4 ao 5 de Agosto


Comunicado de Legal de Acampada Sol en la rueda de prensa del 5 de agosto
5 agosto, 2011

 

En Madrid, desde hace unas semanas, se suma el hecho de que hay una injustificada desproporción en la respuesta por parte del Ministerio del Interior, manifestada en:

 
Levantar un Punto de Información, que ya era lo poco que había en Sol tras la decisión de trasladarnos y actuar en los barrios y pueblos de Madrid cotidianamente. La Delegación del Gobierno en la capital ha vulnerado un derecho fundamental, como es el de la libre circulación, causando perjuicios a los vecinos y usuarios del centro de Madrid. Y se nos ha intentado hacer responsables del no acceso a los comercios, cuando la responsabilidad es de la policía que, siguiendo las órdenes de la Delegación, impide dicho acceso.

Disolver una manifestación haciendo un uso desmedido, ilícito e ilegítimo de la fuerza, sobre todo si tenemos en cuenta que somos un movimiento pacífico. Siendo el 15 M un movimiento formado por personas de diferentes procedencias y edades, la actuación policial desmesurada hizo que las personas no pudieran dispersarse voluntariamente. Fruto de todo ello fue que numerosos individuos de avanzada edad, con dificultades para desenvolverse con agilidad en este tipo de situaciones, fueran golpeados repentinamente. La virulencia con que actuó la policía en la madrugada del 4 al 5 de Agosto, atenta contra los criterios de la proporcionalidad y oportunidad que deben presidir las actuaciones de los Cuerpos y Fuerzas de Seguridad del Estado. Dicha actuación debió ser evitada.

La actuación de la policía en las sucesivas cargas fue tan irregular que van a ser presentadas denuncias por los hechos acaecidos durante la citada madrugada, con la dificultad de que los agentes de la UIP no lleven las identificaciones reglamentarias en sus uniformes o se nieguen a dar sus números.
Exigimos que Delegación del Gobierno de Madrid, en lugar de ordenar que sean reprimidos los ciudadanos, asegure la convivencia ciudadana, la erradicación de la violencia y el uso pacífico de las vías y espacios públicos. Lo paradójico es que lo exigido es otra cosa que lo expresado en un extracto del Artículo 1 de la Ley de Cuerpos de Seguridad del Estado, y que quien debiera velar por su cumplimiento. Sin embargo, ha cerrado los espacios públicos y reprimido violentamente el ejercicio pacífico del derecho de manifestación.

Requerimos:

La inmediata dimisión de la Delegada del Gobierno de la Comunidad de Madrid, Doña Mª Dolores Carrión Martín, así como del Ministro del Interior, Don Antonio Camacho Vizcaíno, por la manifiesta ineficacia de ambos en el ejercicio de sus funciones.

La retirada de los cuerpos policiales que en este momento están ocupando la Puerta del Sol de Madrid, dada la flagrante vulneración de derechos que ello supone. Así, el centro de la ciudad podrá recuperar su normalidad, saliendo del estado excepcional en que lo han convertido los poderes públicos.

Que se depuren responsabilidades por la actuación policial de la madrugada del 4 al 5 de Agosto, identificando a los responsables y tomando todas las medidas pertinentes.

Queremos recordar a todos los ciudadanos que hayan resultado agredidos por la policía en días pasados que pueden dirigirse a la Comisión de Legal de Asamblea Sol para recibir asesoramiento sobre las acciones legales a tomar. Animamos también a que cualquiera que presencie o sufra un abuso por parte de las Fuerzas de Seguridad, incluidas las vulneraciones de derechos mencionadas anteriormente, lo denuncie o se dirija a esta comisión.




Contacto:
legal@spanishrevolution.net
http://madrid.tomalaplaza.net/category/comisiones/legal

Parpadexa o corazón

Son elas ou son eu? a revolución non tingue de vermello as fráxiles almas da brancura, ás nenas silenciosas, a neve pura. A nena pura, a neve silandeira, ten unha película protectora, unha forte burbulla ao redor, que permite a xordeira e sobre todo a mudez.
Estou farta, cansa, esgotada. Propóñome firmemente achegarme á comisión de globos, perderme polas rúas, diversificar sen mirar atrás e repetirlle ó meu desexo: déixame en paz, déixame en paz, déixame en paz, libera ao teu irmán xémeo e desaparece, clon do demo!

sábado, 6 de agosto de 2011

Non somos violentas, que somos divertidas!




A revolución esténdese por toda a cidade, pola praia e o monte... fight the power aló por onde vaias!




[fotos minhas do cotiá]

De(con)struíndo!


As HUMOR VÍTREO estamos de novo na rúa. Nova cinta dos concertos de Gernika e Madrid (aqui podedes escoitar este último!) dos últimos tempos. Planeamos presentala a partires de Setembro!


Cuarta cinta de Humor Vítreo, esta vez con las grabaciones de dos conciertos.
Punkderfonía, sampledelia e improvisación con la historia de la música.
Título homenaje a Esplendor Geométrico, portada a color en cartulina blanca y cinta nociva.
70 copias.
1 euro.
afeite al perro (edita e pedidos)

A sociedade na que vivimos



Giulia Tamayo, investigadora de Amnistía Internacional en numerosos países, asina este intenso relato que debedes coñecer.
[Grazas a Elena por facer chegar este necesarísimo mail con tan fermosa e valente actitude -eu antes de falar coa poli convértome avestruz-. Asunto: Testigo de las cargas policiales frente al Ministerio del Interior]



Te pido que circules estas líneas que responden a mi deber ético elemental de dar testimonio sobre los abusos cometidos por las fuerzas de seguridad hoy 4 de agosto frente al Ministerio del Interior en Madrid. Lo hago desde mi condición de defensora de los derechos humanos cuyo ejercicio he buscado honrar en diferentes lugares del planeta. Lo ocurrido esta noche es un escándalo. Se ha tratado de un operativo de castigo contra manifestantes pacíficos e indefensos en el marco de una movilización ciudadana que viene recorriendo las calles de Madrid tras la ocupación policial de la Puerta del Sol con el impedimento de la libre circulación de las personas. Cabe anotar que desde la ocupación policial de la Puerta del Sol se venían requiriendo documentos de identidad selectivamente a jóvenes que respondieran al perfil que las fuerzas de seguridad se han hecho de "los indignados". Ello lo pude constatar presencialmente. Tras observar dicha práctica policial (deformación que tengo de investigadora de abusos de derechos humanos), pedí a los policías en uno de los casos que pude observar directamente que me respondieran por qué a dicho joven y no a otras personas les requerían documentos, a lo que respondieron con malas formas, exigiéndome finalmente a mí identificarme, además de advertirme de que mi pregunta era un delito. Uno de los policías ensayó como explicación que a algunos ya los tenían en la mira por haber participado en las marchas. Con toda la prudencia debida expresé que el ejercicio de un derecho constitucional no es un delito. Con la mayor paciencia del mundo procuré informarles que lo que pretendía era que no cometieran las Fuerzas de Seguridad un delito. Mi rol era de colaborar con el respeto al Estado de Derecho. Al parecer un mando recuperó la cordura y aunque nos obligó a todos a marcharnos, frenó la agresividad de sus subordinados. El día de hoy al medio día, estuve nuevamente en la Puerta del Sol y pude conversar con algunos policías. Observé su enorme desconocimiento de los derechos constitucionales y me ofrecí a aclararles algunos puntos. Alegaban que la constitución española debía sujetarse a no sé qué leyes (con rimbombancia decían que eran orgánicas) además de otras disposiciones de la administración. Respondí en el lenguaje mas pedagógico posible que era al revés. Anoté que no estaban obligados a acatar órdenes ilegales. Aunque sus rostros expresaban desconcierto ante mis palabras, ensayaron las respuestas mas insólitas como que el movimiento de los indignados era de izquierda radical. Desde luego, desconozco como función de la policía calificar y perseguir las ideas, sin embargo al parecer algunos policías no lo ven claro. Esta noche pude constatar qué tan lejos pueden llegar algunos policías cuando reciben órdenes de cargar contra manifestantes pacíficos. En la marcha que se detuvo ante el Ministerio del Interior habían además de jóvenes, un número apreciable de personas mayores y personas con niños. Acompaño dichas marchas no solo por convicciones personales respecto de su legitimidad, sino por carácter pacífico, en donde además puedo encontrar a muchos de mis alumnos universitarios a los que enseño las normas y mecanismos de los derechos humanos y de los que he aprendido enormemente. He tenido el privilegio de acompañar a esta generación de excepción que ha cristalizado un movimiento como el 15M. Nada mas ilusionante para mí que acompañar a jóvenes que se movilizan con medios legítimos para hacer los derechos humanos realidad. Nada me hacía presagiar que la policía cargaría haciendo uso de la fuerza en forma totalmente desproporcionada. Pese a que los manifestantes coreaban como forma de protección y autocontención colectiva "No a la Violencia" con las manos alzadas al cielo, al parecer la suerte ya estaba echada por parte de las Fuerzas de Seguridad. Al encontrarme en primera línea frente al despliegue policial procuré hacerles razonar con serenidad de que no emplearan la violencia. Les hice saber que habían niños pequeños y personas mayores, incluidas personas discapacitadas. Fue inútil, las palabras no funcionaban. Me dejaron parada hablando ante sus furgonetas mientras aporreaban de manera indiscriminada a todos los manifestantes. Portaban armas para disparar proyectiles de goma. A los que corrían los perseguían hasta alcanzarlos para darles palizas en el suelo. Impedían que los sanitarios atendieran a los heridos. Las cargas se sucedieron para crear terror. Un grupo residual que permanecimos próximos a la estación de Metro de Colón, vimos y sufrimos con impotencia una última carga con nuevas personas aporreadas y heridas. Si el descomunal despliegue de policías ya revestía manifiesta desproporción, la violencia ejercida contra los manifestantes solo puede ser calificada como una operación de castigo contra personas indefensas por el solo hecho de manifestarse. Quisiera creer que esto no está sucediendo en España pero me ha tocado ser testigo presencial y no puedo permanecer callada. Confío en que la sociedad española exija las responsabilidades que correspondan. Quien no quiera enterarse de estos hechos, los pretenda negar o encubrir falseando lo sucedido debe tener presente que en su opción está su penitencia. El abuso contra los derechos humanos de una sola persona es una amenaza contra todos. Las campanas doblan y no parece ser que lo hacen por la próxima visita.

Giulia Tamayo





[Fotos que tomei ás fotos que forraban o punto de infoSol (a findesemana que chegaron as marchas indignadas) que estivo aí dende que levantamos a acampada ata esta semana que o levantaron, e ocuparon a praza de policías e a pecharon. Agora a praza xa volve ser da xente, sempre o foi. // A foto da riotaperta "benvida dignidade" fíxena eu, e ben orgullosa que estou dela! déixovola aquí para que vos quente ante tanto baixón!]



Este é o punto de infoSol de sempre, pola parte de diante.




[Giulia apela a una conciencia que no tienen... comentarios amigos sobre a cartiña, a ter moi en conta...]


É posíbel, esta noite saiu o sol ( e o que nos costou...)



Semella que nas televisións do mundo, esas que non vexo, andan a poñer un video -case en loop- sobre o motivo da carga. Motivo da carga? dediño nun tricornio?, por favor...

Estou aquí, no Sol, porque creo firmemente que podemos vivir nun mundo no que non se nos poda pegar por ningún motivo. Porque non haxa ninguén que te poda pegar e se alguén se pelea con alguén será como na rúa -de igual a igual- pero non cun poder -función laboral ademáis- de ti podes pegarme a min, pero eu non podo defenderme e eu non quero nin pegar nin que me pegues. [A autodefensa ten bastante que dicir a isto. Cando fas autodefensa unha das cousas primeiras é saber que isto, unha agresión física, non é unha pelea, isto é querer librarse da violencia que están exercendo sobre ti cando ti non queres e nin sequera queres estar aí. Pois iso, o da policía co 15M e coas cidadás igual pola rúa,  é o mesmo. A xente trata de irse, a xente trata de que non a peguen, pero ti non pegas.]

Repito: non se nos pode pegar por ningún motivo, por iso, por esta utopía, que chegará, xa o creo que chegará, estamos na rúa, por esta utopía estamos aquí, sempre, onde brilla o sol, en tódalas prazas do mundo de norte a sur, do leste ao oeste.

Esta noite saiu o sol, femosxs, e estamos todas que bailamos nun pé! boa belísima fin de semana!




[enlazo o noxento video do asunto, coa nova e as imaxes da detención dun xornalista(etc, etc, etc) e penso: que legal e qué bo ha de ser o que están a facer tapando todos eses polis mentres pegan ao rapaz... e como digas algo, dende fóra, como a rapaza que se oe, pau! detención ilegal! noxo, noxo, noxo, xentiña por favor, saíde á rúa, ou seica queredes vivir neste estado custodiado por anxos do terror? A policía non vén, e non pega porque esteamos a facer algo malo, nin no 15M nin nunca, a policía está aí para avisar, reprimir, castigar e amosar a outras persoas coas detencións que non se poden cambiar as cousas, nin se pode sair do que os darriba, sí, os dos altísimos sueldos, vacacións con séquito, secretarias persoais -e para qué seguir polo lado escuro da noite, xa sabedes o que fan no tempo libre...- eses tan votados e tan respetados, asinan esteamos ou non dacordo cando lle damos (altruistísimamente sen pedir nada a cambio) o Voto.] Ah, e por certo, semella volver levarse a palabra fulana, si si, esa que fai tanto que non oíramos, e guarra -isto é moi d'aquí a verdade- porque non sei en qué escola se forman estes anxos do inferno, pero o de fulana -miña nai!-, soou bastante estes días de acampada policial -;D- na praza do sol pechada a cal e canto polos outros (os darriba que non se lles ve o pelo, ah, claro as vacacións!)...
E despois deste baño de noxo e impotencia, voume ao II Foro Social Intercalles para sentir a rúa, e volver a ela, que esta fin de ímolo pasar ben, dando máis pasiños cara esa utopía, rozándoa coas xemas dos nosos dediños en alto, as nosas únicas armas.



[fotiños miñas: pijama contra os malos soños do poder, poster interrúas da acampada sol e Sol onte á noite, aló quedaban xs compas, tan belxs, tan intensxs]




FOTO GALERÍA DE EL PAÍS, MOI BOA... podedes ver como fan Historia as nosas autoridades: borrando toda realidade tanxible...

venres, 5 de agosto de 2011

Xa rematou a paz social

acampadasol acampadasol
El grupo de trabajo que hará protocolo de actuación en caso de cargas se reúne mañana a las 13 en Tirso de Molina #madridsinmiedo
hace 4 minutos



acampadasol acampadasol

El barrio Letras convoca asamblea de herid@s en la carga: mañana a las 18h en Sta Ana, para saber cuánt@s son y cómo están #madridsinmiedo
hace 17 minutos


acampadasol acampadasol

Periodistas: mañana rueda de prensa de Legal de #acampadasol para informar sobre cargas de hoy. 12h en CAUM (Tirso de Molina 8) #plazatomada


E qué mellor que para falar do de hoxe, usar a arte... de onte. Que mellor para destapar un sistema represivo, absolutamente aterrorizado pola diferencia e a resistencia qeu amosar os seus cárceres, os seu manicomios. Que mellor que falar do final de Seraphine que vivía en perfecta comunión coa natureza e exercendo a súa performatividade relixiosa na vida, no cotiá, e foi apresada pola gendarmerie - chamada polas viciñas- e levada ao manicomio de turno... que mellor que falar disto para falar da represión, da violencia do medo á diferenza e do MEDO, porque si, sen ter medo, témolo, queremos dicir, que ese medo non nos vai paralizar, queremos dicirvos, que ese medo xa o tiñamos, eramos menos conscientes del, pero aí estaba, e as mulleres -e ben sabedes que eu non uso nunca esta palabra- queremos dicirvos que temos interiorizado tanto tanto o medo, que xa forma parte da nosa linguaxe, xa aprendemos a identificalo e que o imos subvertir cando nos veñades enriba, cos vosos corpos de pago, os vosos corpos ao servizo, cos vosos corpos encubertos, escudados, solidificados, coas vosas mentes neboentas, coas vosas ideas desaparecidas en combate. si, nosoutras dicímosvos que ides dados, se pensades gañar unha revolución que comeza e rematará no cambio da linguaxe, no cambio de mundo, ides dados. Todas á rúa. Ata mañá belezas correndo a contravento! muaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa


E como sempre o radar das mais acendeuse... todas chamaron minutos antes ou despois da carreira, da carga, todas sentiron as nosas alarmas de supervivencia, ou coincidiu, creando nunha preciosa imax que cada unha garda para si. Porque si, queridxs, a palabra familia, tampouco é vosa e todas temos calorciño e todas temos lazos -biolóxicos ou non- que nos coidan, que nos quecen., que nos fan o boca a boca cando os vosos gardiáns terroríficos nos perseguen vestidos dalgo moito máis noxento que dun dragón dun futurista mundo dictatorial e  frío e digno.


acampadasol acampadasol @
@RodolfoIrago El gobierno del PSOE ha ordenado destruir un puesto informativo que nunca le reivindicamos, ya lo teníamos.


hace 5 horas » acampadasol acampadasol @
@Cancamuso La Constitución que se vulnera aquí es la base de una democracia que ya no nos creemos, "lo llaman democracia y no lo es".
hace 5 horas


Sobre Seraphine de Senlis:




[3]-Su técnica, completamente particular, consistía en el uso de la pintura Ripolin –la más común del mercado-, mezclada con la cera de velas que cogía en la iglesia, tierra extraída del cementerio y otros campos, de su propia sangre, que extraía de sus heridas y daba vida a sus cuadros…


[4]-Séraphine comenzó a pintar, según decía, por indicación de los ángeles y la Virgen. Cuando salía del aislamiento de su habitación iba a hablar y abrazar a los árboles y las flores.




[5]-Séraphine Louis, que había nacido el mismo año que Camille Claudel, vivió sus últimos años, como la escultora, que sólo le sobrevivió un año, internada en un asilo mental. Murió el 11 de diciembre de 1942, a los 78 años, en un anexo del hospital de Villers-sous-Erquery, a causa de las dosis masivas de tranquilizantes, de las privaciones físicas y la falta de alimento durante la ocupación alemana de Francia en la II Guerra Mundial y que fueron fatales para los miles de hombres y mujeres que vivían en centros psiquiátricos. Fue enterrada en una fosa común.







E deixo as erratas no texto, 1. porque o erro é belo -como hoxe erramos índonos de onde hai xente que vexa como nos pegan cando estamos soas..., como nos insultan, como nos reprimen dende o seu poder de inmunidade total impunidade!- e porque ´foi unha noite demasiado tremenda como para non relfexalo na escrita, de novo gur nite, amigxs... )

xoves, 4 de agosto de 2011

¡Estamos unidas, no estamos divididas!

¡de nooorte a sur, de eeeste a oeste, la luuucha sigue... cueste lo que cueste!




acampadasol acampadasol
Vienen bomberos por  Gran Vía. Les hacemos pasillo rápidamente y pasan entre aplausos #vuelvealaplaza
hace 1 hora » acampadasol acampadasol

Estimado sr piloto de helicóptero: si quieres participar en la asamblea pide turno, xo x favor deja d volar tan bajo q no hay quien escuche!
hace 1 hora


¡Qué defendéis si la plaza está vacía!


¡No somos violentas, que somos divertidas!
(e milleiros de globos e avionciños de papel sobrevoan Preciados e as testas -totalmente protexidas- das columnas azuis-.)


[foto: Preciados á tardiña]





[foto: a gran vía fai media hora, de madrugada]




-Telesur, a televisión venezolana? oín ben? oiches! un pouquiño de surrealismo autobiográfico para rematar o día!

-Asamblea na Gran Vía: a columna vertebral de Madrid cortada cunha asamblea. Sentadiñxs todas tranquilamente á altura de Callao. municipais preto, pero todo tranqui: ¡tenemos la razón y lo sabéis!

-Eran maderos, ahora son porteros: incrible este comunicado. Así de grandes somos!