"Antítese da ruína"

NORABOÍSIMA EMMA!!!

Autor: B. R. Sotelino / Localidad: vigo/la voz.Data: 18/12/2010

«A poesía non enche a neveira»

A concesión á autora coruñesa do Premio de Poesía Novacaixagalicia, que se deu a coñecer onte en Vigo, recupera á escritora para o mundo das letras

A poesía non enche a neveira, pero neste caso, si. Enma Pedreira Lombardía (A Coruña, 1978) é a gañadora da novena edición do Premio de Poesía Novacaixagalicia, que se fallou onte en Vigo. A escritora engade o seu nome á reputada nómina de poetas significados con este recoñecemento, e que integran Xavier Seoane, María do Cebreiro, Arcadio López-Casanova, Marilar Aleixandre, Román Raña, Carlos Penela, Luís Valle Regueiro e Xavier R. Baixeras. Asemade, o poemario publicarase na colección Arte de Trobar , que ademais dos textos galardoados, edita a obra doutros poetas consagrados. De feito, o acto serviu tamén para presentar un novo título que fai o número dezasete da serie, e que protagoniza o cangués Bernardino Graña cunha compilación que recolle medio século da súa traxectoria. A autora coruñesa fíxose co premio mellor retribuído no panorama dos concursos líricos en Galicia. O certame, organizado pola entidade financeira e o Centro PEN de Galicia, está dotado con 12.000 euros.

-O xurado elixiu por unanimidade o seu poemario, que leva por premonitorio título «Antítese da ruína». É de supoñer que estará encantada...

-¡Moitísimo! A miña obra estaba a punto da extinción e que me dean este premio, que é dos mais importantes que temos, faime pensar que chaman á miña porta para dicir: «Tes que volver». Eu estaba moi interesada en que este libro chegase a algo, e interprétoo como unha chamada a saír de novo. En Antítese da ruína volquei todo o traballo literario dos últimos anos, nos que deixei de escribir por outros motivos condensados neste texto.

-¿De que ruína fala?

-Do camiño autodestrutivo e do estado ruinoso das persoas e as familias, da ruína como estado físico, pero tamén como un desmoronamento interior e emocional, da perda de calidade de vida e das gañas de vivir. É unha reflexión sobre a morte e a perda de alicerces que estiven elaborando nos últimos anos.

-¿Por que deixara a escrita?

-Non a deixara de todo, pero fíxeno con menos intensidade que outros anos, nos que remataba practicamente un libro por ano, compaxinando narrativa con poesía, dando moitos recitais, charlas, etcétera. Desde que entrei no mundo laboral en serio, deixei a escrita un pouco de lado. Tamén estaba buscando un momento de calma para cimentar a miña poética e tardei en atopar outras cousas que dicir despois de dez anos enfrontándome ás mesmas ideas. Decidín calar un pouco para despois ter máis cousas que dicir. Foi unha procura de min mesma. Precisaba mirar cara adentro, facerme outras preguntas e facer tamén unha vida normal, unha vida de calidade cunha nómina a fin de mes.

-¿E se fixo profesora da universidade, quizais?

-Non, son funcionaria na Administración. Nada que ver coa literatura. A poesía reconforta, pero non enche a neveira.

-¿A súa pertenza á xeración dos noventa é unha etiqueta ou é algo máis?

-Eu síntome completamente de acordo con ela.

-¿Que os une, ademais da idade?

-Os estudos, a dirección que tomamos baixo a etiqueta da poesía de muller, a amizade...

-¿É unha xeración muller?

-Tamén é de homes, pero nós envolvémonos nunha temática que nos diferenza.

LA VOZ DE GALICIA

***

MAR MATO - VIGO Alguén lle comentara había tempo que ía se-lo ano da reflexión sobre a morte. Emma Pedreira (A Coruña, 1978) podería ter esquecido a frase pero a lectura do libro Solaina da ausencia de Xulio Valcárcel fíxolle entende-lo vaticinio. "Os mortos marchan sós", rezaba un dos versos. Meses despois, iniciaba a escrita de Antítese da ruína, poemario no que reflexiona sobre o saúdo a Caronte e co que onte gañou o IX Premio de Poesía de Novacaixagalicia, dotado con 12.000 euros.

No momento no que o presidente do xurado, Luís González Tosar, lle comunicaba por teléfono o fallo, Emma Pedreira dispoñíase a recoller outro galardón, o Manuel Oreste Rodríguez López pola obra Caderno de Lisboa.

"Morro do gusto", respondía onte ó saberse gañadora do premio de poesía Novacaixagalicia. "É un dos máis importantes economicamente e tamén pola nomina de autores que o acadaron" e entre os que se atopan Xoahana Torres, Luz Pozo Garza ou Miguel Anxo Fernán Vello.

En canto á xénese da obra, Emma Pedreira confesaba ter escrito un poemario "autobiográfico" como o resto dos textos "feitos ata agora" coa salvedade de que este fala da ruína, de sentimentos críticos, da reflexión sobre a morte", explica a creadora, quen tivo a percepción de que este foi "un texto difícil de escribir pero tamén de ler". O xurado, pola súa parte, destacou "o seu valor poético, as sorprendes imaxes".

Por último, presentouse onte o libro Ser auga, darse en auga, no que se percorre medio século de creación de Bernardino Graña, na colección Arte de Trobar.

FARO DE VIGO 20/12/2010

 

 

[fotiño: Jaime Martínez]