Paso a fin de semana escribindo un poema por esta foto. Foi impresionante ver á Woodman non só en papel fotográfico senón en movemento nas cintas-xoíñas que están expoñendo na galería La fábrica. Experimentos performáticos dunha noviña Francesca chea de vida. Unha sorte poder gardar o chimpo do corazón e tanta beleza construíndose diante dos nosos ollos no peto, na retina e na memoria.
[no video que vos enlazo: Fernando Castro Flórez, qué bo gusto ten! aínda lembro o seu artigo denso e doce sobre Deborah Paauwe!]
Ningún comentario:
Publicar un comentario