Este xoves pasado en Madrid
domingo, 19 de agosto de 2012
xoves, 16 de agosto de 2012
Uf, siiii, noooonnnnn

Todo é unha grande paradoxa ou quen sabe non ensina ou quen ensina non sabe, jeje...

No se me enfaden, pero reflexionen, vale!
martes, 14 de agosto de 2012
Sereas / Sirenas
"Las mujeres no pueden cantar, excepto en coros, ya que las emociones que producen sus voces se consideran pecado."
El di: a verba máis fea do mudo "pecado"
Él dice, es la palabra más fea del mundo: pecado
El di: a verba máis fea do mudo "pecado"
Él dice, es la palabra más fea del mundo: pecado
martes, 7 de agosto de 2012
Cidrón encendido
Aló estivemos escoitando a Cidrón, mentres a tormenta amenazaba e o vento nos regalaba a súa música bladerunnera...
luns, 6 de agosto de 2012
Metrópolis de mi corazón o Madrid me mata
Lo bueno de ir a ver un peli como Batman, que no está nada mal, pero no se te queda pegada a la memoria,
por dentro, es que abres tu sentidos a todo lo que sea negro, a todos los murciélagos, a todas las gatas,
a las metamorfosis cotidianas y a las míticas.
Y vuelves a leer o lees por primera vez los cómics:
-Frank Miller, Batman, el principio
-Alan Moore, The Killing Joke




Hay mucha bibliografía sobre el tema: empezando por la ciudad en la historia de la editorial pepitas de calabaza, siguiendo por los que estudian la ciudad en la antigüedad, los que proponen reflexionar los cambios que causaron y causan este desmoronamiento de nuestra antigua (casi ya) forma de vida, de la gentrificación (como el de Jane Jacobs) y los que conectan estos paisajes que nos cuidan o nos destruyen con la toma de decisiones sobre ellas, por parte de la políticaeconómica de los últimos tiempos, léase sangrante-flagrante capitalismo...
Pues lo que os decía, que a veces ir a ver una peli palomitera, vale para unir hilos y abrir ojosbocas,
aprender algo, u olvidarlo...
Graciassssssssssssssss cinecito!
Write, write, write...
Sei que ás veces sufrides, lectorxs, que este sexa o meu diario, o meu caderno creativo e a un tempo oprimeiropapelquepilloenoqueanotoamaravillosacitaqueacabodeatopar...
Por iso aquí vai ista cita sen que aínda lera a entrevista... por qué? porque crieime coa frase de miña nai de que pintar non custa nada, ela pintaba cos tizóns da lareira, aí queda isto...
Miranda July: “Escribir es la cosa más libre y barata que hay”
Sé que a veces sufrís, lectores, que este sea mi diario, mi cuaderno creativo, y que al mismo tiempo sea elprimerpapelquepilloparaanotarlamaravillaqueacabodeleer/oir...
Hoy, por este motivo, aquí va esta cita sin que todavía haya leído la entrevista... por qué? (quiero decir, por qué escojo la cita, por qué es importante si es obvio? porque me crié con la frase de mamá de que pintar es lo más barato... ella pintala con los rescoldos del fuego del hogar en su casa de nacimiento...
domingo, 5 de agosto de 2012
Sangue e tea: Pilar Albarracín
Ais, non me pudien resistir. Pillei un libriño monográfico sobre Pilar Albarracín, ais non puide resistirme porque había fotogramas de performances que se asemellaban ao traballo de Ana Mendieta...
pero a verdade é que preciso ver as obras visuais en pantalla. A verdade é que gostaría de ter esas fotos e performances nun arquiviño na miña videoteca... ais, precísoas para o tema da violencia, para esa research transversal que se pode ver en moitos dos textos que me sitúan...
aisssssssssssssssssss
quéroa, quéroa..............
Metrópolis sobre ela:
http://www.rtve.es/alacarta/videos/metropolis/metropolis-pilar-albarracin/275486/
aquí os utubes...
http://www.youtube.com/results?search_query=pilar+albarracin&oq=pilar+albarracin&gs_l=youtube.3..0.223641.223641.0.224049.1.1.0.0.0.0.125.125.0j1.1.0...0.0...1ac.ZPa7z86nCsU
Las zapatillas rojas de Pilar Miralles

Pilar MIRALLES
sábado, 4 de agosto de 2012
Pracer e conocemento
Placer & conocimiento. Despois de moitas asignaturas teóricas e moita práctica literaria, por fin respiro. Aínda non hai nada claro este verán, pero durante unhas semaniñas que teña que volver á carga, vou facer o que me prazca todo o día.
Nada de sentarme na cama a pensar qué escrebo ou cómo.
Todo de Miranda July.

Mentres decido qué escribir escribo,
porque xa non lembro nada antes do roubo.
A noite do incendio.
Xa non lembro ese Rubí que estaba a escribir nin a neve con textura de nata-
Non lembro o que de narrativo había nos meus días, pero mellor.
E o conto do director de cine que ese sí que se foi baixo o brazo do ladrón.
Mellor.
Antes todo estaba confuso e ruidoso, pero dun xeito feo.
Nada de poesía concreta.
Por certo, recoméndanme esta web: ubuweb.com, incredible my dear!
Un día a día máis enrevesado de máis, moita enerxía densa, pastosa, como as secrecións dun alien malo
malo malo... jeje.
O outro día vin Alien por primeira vez, siiiii, a de 1969¿?
que siiii, e flipoume o frescor e a performance en solitario da Ripley, flipoume que se respirase humanidade e pouca socialización, quero dicir, ese estar condigo mesmos, dende os berce-capullos onde durmen ata as luitas do final de cada un... si. Semella a primeira vez que a ves que é unha historia dun ,monstro, pero a segunda vez decátaste de que en realidade é a hsitoria dun humano, un conto de fadas e que a posta en escena ten moito de performance... e como vos dicía, o ambiente frescor, o azul do ar que se respira aló dentro, é impagábel. Grazas Giger, grzas Ripley, grazas Ridley Scott¿?
Nembragantes Prometheus, non me gustou apenas. Si que ten cousas gustosas, e tampouco hai sexismo nin socialización allea, pero non funciona para nada igual. Personalmente me chega moitísimo máis a estética máis rústica das máquinas oitenteiras, e a limpeza do silencio. O exceso de azul, o ar totalmente neboento, e o mostro metálico. Sóbranme os desastres naturais desta última que se estreou onte, coido, a autorreferenciale é chusca chusca, os monstros noxentos, pero de xoguete... e o que de conto de fadas, enfrontamento co propio medo (e ao descoñecido), é substituído por un grande interrogante do home: de onde vimos? con tintes algo relixiosos, quen é o creador? ou creadores de nós mesmos? uf!
Non é unha peli que non se poida ver, non é unha visión matadora, pero non lle chega nin ao dedo gordo do pé á outra.
Gustoume moito que a tía se practicara a súa propia cesárea abortiva, e niso estou prácticamente convencida de que Ripley asegurounos que isto ocorrise e que non tivera que esperar unhas cantas escnas máis e parir a un fillo-alien como se doutro parto real se tratase... Iso sí que llo debemos á Ripley, ja! Nesta peli todo apontaba a que podería ocorrer así... ou ao mellor é o medo o que me fai falar...
De todas todas estas pelin molan tamén porque aínda que só sexan polo título nos fan reler mitoloxía e textos relacionados, niso estou...
Podería falarvos de todas as lecturas destes días, pero agora que xa atopei a fórmula para volver conectarme a diario, sen perder moito tempo roubado ao meu pracer e conocemento, fareino pouquiño a pouco.
Pídovos desculpas por desaparacer, pero foron condicións alleas a min as que me puxeron nesta situación.
Graciñas por estar na outra beira e por facerme chegar a vosa interese nesta fiestriña, blog, caderno ao mundo...
Bicoxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Etiquetas:
Miranda July,
Mutación,
Postheroicas,
Resistencia e pracer
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)