...ou un caracol que sinte unha gota como un golpe

 Cada vez aquí sento leo as extremidades fráxiles de Gaia Danese

cada vez que que me berran baixo o toldo collo un cigarro e volvo fumar no escuro

leo o paseo nocturno de cans imaxinarios

na chuvia leo como ela atopa nas cancelas altas a chave do seu salto mortal

ao sono que non atopa

e consumo o cigarro cos pulmóns anoados de pracer

(era amizade /amor/ desexo /metamorfose?)

Mentres esperto desa chuvia rosada –a primavera non para-

vexome estarricada

as extremidades estiradas como un becho dado a volta

o libro no chan

no pensamento qué será iso de facelo de pé e que eu podo sen mollar nada fóra .