¡Aféiteo, aféiteo!

Parece que non pasa nada e todo o mundo anda argallando o seu. Afeite al perro o selo editor irmauciño quere abrir unha fiestra na rede pra estar máis preto, na realidade- iso sí- de todos, e poder dicir por qué fan as cousas e cómo... a min paréceme fundamental isto: que uns ós outros non só nos motivemos, senón que nos expliquemos e que os nosos proxectos nazan da casa, non das arcas oficiais... así sempre serán nosos e sempre serán puros...

é tamén como cando lees un libro que está tan feito dende dentro que de verdade ti sintes que tamén podes escribir; ou ver arte que é tan libre que che dá ganas de debuxar e debuxar; ou as edicións que están tan coidadas, que che descobren que editar é devecer polos libros... ai! que luns de cohetización...

Pois iso: as revistas de tendencias non existen e menos as gratuitas(¿?), e os lazos reais sí!!!

Quero facer igualiño que as italianas con que o patriarcado non existe... así hai que vivir, pa'diante e coa forza do primeiro latexo.

E para mostra, un botón.