Ante todo poesía

AQUÍ EN FOEMINAS, FELIZ CAL LOBA ESFAMEADA DE ARTE...

Que preciosidade de reseña, mil grazas Micaela!

Tan líquida e con sede

Estou lendo este libro na terra e revírase cara min como unha herba máxica; este tema, a emigración, tan persoal, tan íntimo, permanecía intacto en min, á espera.
E Lupe abriu comportas que sinto de presa, pois as riadas , o vento destructor e a arroiada destes días son o meu sangue que esperaba inmóvil a oportunidade.



LUPE Gómez, Luz e LupeEdición de autora, Compostela, 2004.

Intrépidas e sucias (Itzíar Ziga et alii)

Feliz, de novo á terra e de novo con un libro canino baixo o brazo: se foi devenir perra o que alumeou o meu vrau é este un zulo propio o que me quentará no medio e medio da neve. E faime graza que para min a neve sempre é sexo, millor dito porno, jejeje... porque este libro está cheo de "cadelas", "sexo" e autodefensa ou o que eu chamo "maldit@ sex@"!!! invítovos a devoralo, pero paréceme necesario comezar polo outro da Ziga, de de devenir, porque cal manifesto, faise denso, explica, amosa, defende... e este é como un legado, un vasiño de auga para as sedentas, carne para as esfameadas, apertura de fibela para as apertadas...

a desfrutar...

Ziga é unha todoterreo, unha maga, unha cantante tola, unha absoluta descubridora de tesoureiras, as que teñen a receita da supervivencia, da vinganza de sermos felices a pesares de todo, das que teñen a forza e a reparten: todas caben no seu GRIMORIO.

Copiaría a continuación o textiño bomba extraído do interior que melusina elixe como presentación na contracapa, é a verdade máis grande... flípame, ide lelo! así de aberto, así de rosa... eu xa estou pensando na miña camiseta nova... jejeje, guau!

Conpráceme este enlace e aquí ela e a manada de raibosas!

Humor vítreo somos...

somos HUMOR VÍTREO, Somos punks & somos feministas!

esta noche C/ sorgo, 53 EL PLANETA DE LOS WATIOS.

Media laranxa

AQUÍ VAI A RESEÑA DO IMPARABLE FERNÁN-VELLO SOBRE OS "XOGUETES PÓSTUMOS" QUE VEÑO DE ILUSTRAR PARA EMMA! GRAZAS!

CADERNO ABERTO

MIGUEL ANXO FERNÁN VELLO

Acaba de publicar un novo libro de poemas Emma Pedreira (A Coruña, 1978) e, se as contas non fallan, estamos diante do oitavo título editado pola autora no eido da poesía, pois como narradora deu á luz un libro de relatos, Bestiario de silencios, e é autora de dúas novelas: As cinzas adentras e Silencio polas sereas. O libro en cuestión, editado con fermosas ilustracións de Ana Cibeira, titúlase Xoguetes póstumos e obtivo o III Premio de Poesía Erótica Illas Sisargas, convocado pola Asociación Cultural Caldeirón e o Concello de Malpica. Emma Pedreira é, na miña opinión, unha das grandes voces da poesía galega dos últimos tempos, e a súa obra, poema a poema, libro a libro, é unha perfecta mostra de depuración estilística e de obtención substancial, fronte ao cultivo de certa "nada retórica" moi explicitada (Domínguez Rey), diso que algúns entendemos como "densidade expresiva"; o que significa tamén, entre outras cousas, ter conciencia do poema, ou, como quería Luis Cernuda, posuír a visión da "liña do poema, do debuxo da composición" do mesmo. Xoguetes póstumos, libro premiado como erótico, participa do erotismo -tema de fondo máis ou menos transparentado en toda a obra da autora- en forma, como diría o portorriqueño López Velázquez, de "tormenta interior"; mais o erotismo en Emma Pedreira -e unha vez máis debemos acudir a Octavio Paz- é ambiguo, é represión e licencia, sublimación e perversión, fenómeno dual que simultaneamente chega a ser pracer e morte: "E provoco unha morte de min recén chegada para as fogueiras e os ventos (...)/ escura de carbón queimante". Cando na actualidade se adoita presentar a poesía -todo é pura moda- apoiada por músicas externas (a poesía en si xa é música), medios audiovisuais e "pantallas" varias, atopamos na obra de Emma Pedreira toda a potencia discursiva do poético, toda a densidade do símbolo actuante, todo o tremor do corpo e da linguaxe posto ao servizo da poesía mesma, esa deusa humana que se non é humana non é poesía (Vicente Aleixandre).

HUMOR VÍTREO

AQUÍ ESTAMOS DE NOVO, ANIMANDO AS BEIRARRÚAS MEXADAS DE MADRID, VOLTAMOS Á CARGA CO NOSO OUVEO ELÉCTRICO E AS NOSAS GANAS DE DESAPARECER FUNDIDAS NUNHA MARAÑA DE RUÍDO E CRÍPTICAS MENSAXES!

Diciembre
2009
Sábado
El Planeta de los WattiosC/Sorgo 53 Mapa
Hora: 18:00 h.
mADRID

25N (2009)

Aínda me falta unha imaxe por subir a esta presentación, pero para abrir boca déixovos o meu traballo para o día da violencia contra as mulleres, que proxectaron no Ultramarinos en Compostela este 2009!

Capas por linguas!

Parece que as ladyfesters están na mesma onda da Muller Marabilla ca min! póster chulo! e abaixo Gala preparando o seu próximo "Lengua" un fanzine orixinalísmo que vos recomendo! xenial!

Raíña futura

Sempre me flipou este collage, para min é unha foto futura, un autorretrato meu -así de guais son apropiándome de obriña allea como se parida por min fora!- feito por Kerry de Two Tears. Supoño que será dela. Encántame a súa sinxela beleza, expresa perfectamente o que fai esta disciplina: extraer unha imaxe (símbolo, síntoma, icono) do seu contexto orixinal e resignificala poñéndoa noutro (noutro que está recheíño de outras moitas que viaxaron a través do tempo e o espazo simbólico como ela...) e iso a tódalas escalas, conseguendo sacar a flote miseria e beleza por igual do noso cercadiño mundo mental.

Kerry Davis = TWO TEARS!

Encántame este vidieciño de Jose mundogrúa, do seu festivo grupo con Eric ABOMINABLE FUTURO... vaia se contaxian felicidade!



e aquí vos deixo tamén a promo do DVD "BIOCOM-la esfera" recopilatorio de concertos e traballo gráfico de varios artistas (Ngn, atomizador, aborigeN, pelucas, etc) e máis vídeos de J., argalleiro de NO DEJARÉ QUE SALVES ESTE MUNDO, que se editará este mes de Decembro!