Emcionada me atopo no blog de Antía Otero, si, "no". Dame tantas ganas de falar eu así. Tan libre coma a corrente. Fluída e fluvial. Con tódalas imaxes que me suxiren as que me atopan.
E tanto máis cando chego ás fermosas-intensas-heroas crónicas de María Reimóndez. Recomendadísima está. A súa aposta, o seu proxecto, a súa mirada.
A través dela véñenseme as palabras de Xohana Torres "OLLOS DA MIÑA NAI, SEN ELES A MIÑA HISTORIA NON TEN OLLOS" e directamente chego á imaxe que eu lle regalei á miña ilustrando esa transcrición. Domingo: descanso e fiíño.
