martes, 11 de novembro de 2008

"[...] e iso é o que quero para min, unha vida e uns desexos autoxestionados [...]"

Hoxe unha amiguísima miña envioume unha carta preciosa sobre unha conversa que tiñamos que rematar, sobre o noso andar funambulista pola vida... as súas verbas son espelliños que quentan con só mirarse neles:
"E si que creo nunha loita concreta, real e explícita, colectiva. Do mesmo xeito que creo na acción individual cada día, na vida pequena de cada unha, nas relacións persoais, amorosas, familiares, laborais… en intentar buscar recursos e vías creativas para que as nosas vidas sexan propias e novas, distintas do que pretende impoñerse e xa é normativo/normal."

Ningún comentario:

Publicar un comentario